De maan zover weg,

jij, ook zover weg van mij,

beiden op grote afstand.

Soms is mij dat weleens teveel,

het gemis van jou,

het niet schijnen van de maan,

alles soms zo donker.

Het is even weleens teveel,

het verdriet om jou,

het niet schijnen van het licht.

Het kan soms zoveel pijn doen,

de grote afstand tussen jou en mij,

daarom noem ik jou maan,

want ik weet dat jij mijn licht,

toch altijd weer weet te laten schijnen.

Skar