Zaterdag was de laatste dag dat ik mijn antibiotica slikte. In het ziekenhuis hadden ze gezegd over twee weken een foto opnieuw laten maken, dacht bij mezelf ja toedeloe donderdag is Hemelvaart en hoe het hier bij de polikliniek zit vrijdag geen idee. Dus ben gewoon maandag al gegaan, in de middag zou er een brief klaar liggen bij de huisarts, en had het geluk dat ik gelijk ook nog dezelfde middag langs kon komen, weer allerlei vragen beantwoorden voor je naar binnen mag, dus gaf netjes aan dat ik niks mankeerde. Receptioniste keek me wat vragend aan , want had niet op bordje gekeken wat er op stond, maar goed mocht verder huppelen en foto was zo gemaakt, ook hier alles op afspraak, en bijna geen kip te bekennen, waar het normaal in en uitlopen is. Vandaag gebeld naar huisarts, en gelukkig alles was goed, de infectie was weg, kon alleen nog wat langer last houden van de klachten, dat zou niet vreemd zijn, alleen als dit langer dan twee weken duurt, dan moet ik terug bij dokter komen. Maandag ook gelijk even door gereden naar dierenarts, want mijn hond die schraapte haar keel elke keer, doet ze nu al zo”n twee weken. Nu weet ik ergens in mijn achterhoofd dat mevrouw een behoorlijke aandacht vrager kan zijn, vooral nu ze wat ouder wordt is ze nog aanhankelijker, maar goed ik wilde het toch weten. Vanmiddag had ik afspraak, en je weet dat je bij dierenarts beter weg kunt blijven, want de rekeningen zijn vaak niet mals. Ze is van top tot teen onderzocht en de arts kon niets vinden, haar longen en hart was prima, wat ik voor de rest even naar heb laten kijken ook goed, dus ik denk, ja ik kan soms denken, die dame heeft mij doorlopend gehoord, dat ik trachtte door mijn keel te schrapen om slijm los te krijgen, dat mijn dametje ook zoiets gehad heeft, goed als de baas het doet, ga ik het toch ook doen, kreeg toch voor de zekerheid antibiotica mee, maar mij zal het niet verbazen dat dit puur aandacht vragen is geweest, maar goed ik krijg haar wel terug , want zal dat geld terug verdienen op haar eten, mevrouw is toch 44 kilogram zwaar, dus wat minder kan best. Op zich toch best vreemd dat gewicht, hoed bij achterpoten niet naar binnen gevallen buikje, maar voor de rest valt het best mee, dus toch wel een verrassing dat gewicht, maar gelukkig zijn we beiden weer gecheckt, en dat geeft dan toch wel een goed gevoel, vooral bij mezelf want mijn ouders, mijn oudste zus hebben de bewuste ziekte gehad, jongste zus copd, dus we gaan er maar vanuit dat het met twee weken allemaal weer goed is.

Skar.