Vandaag een man die ik altijd enorm bewonderd heb. Het is/was de oud toetsenist van Deep Purple, Helaas is hij door ziekte reeds overleden. Ook ongeveer in de solo tijd van Jon Lord had je nog een toetsenist van de Symphonische rockgroep Yes, die ook op de solo toer ging. Beiden totaal anders, alleen op de Tribute To Jon Lord, The Composer speelt Rick Wakeman, de toetsenist van Yes. Vandaag plaats ik muziek van Jon Lord, ook een nummer wat twee zangers kent, bij de band van Jon Lord is het een jonge artiest, Lord speelde graag met jonge artiesten, puur om ze de kans te geven om door te stromen. In de jaren zeventig bracht hij het album Sarabande uit, prachtige LP uitgevoerd in de Barokstijl, en zo bracht hij regelmatig een totaal ander genre uit, van klassiek, rock tot blues. Het eerste nummer wat ik plaats is met de vervangend zanger Miller Anderson op The Composer album, op het live album van Lord zelf zingt een jonge artiest.

Hoe divers hij was, is duidelijk te horen op de verschillende albums. Voor mij is hij echt een van de oude garde top artiest. Soms weer even terug keerde bij Deep Purple om een gezamenlijk album uit te brengen, of om te toeren. Jon Lord was enorm gefascineerd door het gierende en snerpende geluid wat zijn bandlid Richie Blackmore ten gehore gaf. Ook Lord wilde graag dat geluid uit zijn hammond orgel hebben, de nodige experimenten en ja hoor met een speciale versterker aangesloten op zijn orgel kon hij zijn orgel ook laten gieren en snerpen, duidelijk hoorbaar soms bij nummers van Deep Purple, waar je dat het beste op kunt horen is het album Made in Japan, een klassieker, prachtig dubbelalbum. Dat Jon Lord heel divers was hoor je op het tweede nummer. Daar speelt Lord samen met The Hoochie Coochie Men, een derde klassiek nummer laat ik over aan…wie het horen wil. Dat hij klassiek geschoold is brengt hij zelfs halverwege dit nummer ten gehore. Waar hij ergens in het midden overgaat in een solo, eerst klassiek vervolgens oud materiaal van Deep Purple met o.a. stukje van het nummer Lazy, vervolgens stukje van het lange nummer Space Truck ”in, prachtig om weer te horen van het live album made in Japan.

Nou ja voor een keertje dan maar drie. De man verdient bij mij zoveel eer, dat ik nog een derde nummer plaats, nu echt klassiek. Dit nummer is er ook in twee uitvoeringen. Het is er compleet instrumentaal, maar ook met een zangeres wordt dit nummer uitgebracht, daar ik vorige week al twee dames had, nu dus deze versie instrumentaal. En voor een liefhebber van dit soort artiesten, Luister ook eens naar Rick Wakeman de oud toetsenist van Yes. Heeft een album dubbel uitgebracht, zijn solo versie plus zijn versie met orkest.

Zelf kan ik gewoon enorm genieten van de diversiteit van deze man, langharig krullend haar in de jaren 70, daarom ook juist toen het album Sarabande waar hij de middenweg bewandelt, in een klein vierkantje voorop wordt afgebeeld, met ruige wilde lange haren, waar dit later overgaat in klein staartje, pracht man. Het album Sarabande heeft weer geen enkele connectie met drie boven genoemden….orkest dan bij de eerste en het derde nummer, qua muziek geen overeenkomst buiten dan aanwezigheid van ook weer orkest.. Jon Lord speelt regelmatig met gasten, zo is er ook een prachtig nummer met de zangeres Sam Brown. Wat Rick Wakeman betreft, mooie New Age en Journey to the center of the Earth in twee verschillende uitvoeringen

Skar.

Dit maal heb ik eens gekozen voor twee dames. Liedjes die ik eigenlijk niet zo even zal opzetten, maar meer via via een lijst hoor. Er zit een heerlijke beatbox, drumcomputer in beiden. Dus het is wel van belang dat de afspeel apparatuur redelijk is, anders zal je de versnelling met de drumcomputer nauwelijks waar nemen. Heb zelf hier een behoorlijk installatie staan waar ik prima een redelijke zaal mee zou kunnen voorzien. Het eerste nummer komt uit de trilogie van Fifty shades of Grey, Darker en Freed. Een nummer van een jonge artieste, actrice en model van 23 lentes jong, met 3 van dit soort beroepen op je lijstje denk ik niet dat je je hoeft te vervelen….

De tweede dame draait al wat langer mee, en ja dames onder elkaar schijnen behoorlijk pittig te kunnen zijn, waar Taylor Swift de bestverkopende artieste een bepaald jaar was, wilde deze dame daar niet veel van weten, want natuurlijk zij vond dat ze recht had op die eerste plek. Ook een beetje een liedje met een beat erin, gewoon een keer lekker om te horen. De tweede dame is ook al 13 jaartjes ouder dan de eerste, en dacht kom laat ik mezelf promoten op de Super Bowl, wat je er al niet voor over hebt om America”s beste te willen zijn, zij is zangeres, songwriter(stem)actrice en ze speelt gitaar, piano, ook bij dit lied op bepaalde momenten die versnellende beat via drumcomputer.

Skar.

Ben vandaag vrij laat met mijn bijdrage. Vind het allemaal erg lastig op het moment. Kan eigenlijk maar slecht op gang komen deze week, ben ook nog de hele week niet op mijn weblog geweest. Misschien moet ik maar eens wat minder het knullige nieuws gaan lezen, kan me af en toe behoorlijk irriteren over de gang van zaken. Ben absoluut geen politie fan, maar wat mij betreft mogen ze van mij er het leger ook nog bij inzetten. Simpel kijkend naar die idioot van een Trump, en gewoon de bizarre omstandigheden daar laat weer zien dat Amerika geen echt land is, maar bij elkaar gerooid zooitje. Gelukkig gaat het in ons land wat beter, juichen nog steeds niet natuurlijk, ergste moet nog komen. Woon zelf in een stadje waar het gewoon behoorlijk pittig is, wachtrijen bij deuren van winkels, netjes de ruimte tussen personen, en bij het uitgaan van eentje bij een andere deur, mag er weer iemand naar binnen, bijzonder vreemd dat we dit meemaken, maar ook wel onze eigen schuld, Het programma Sars had gewoon verder uitgevoerd moeten worden, dan was er nu waarschijnlijk al een vaccin geweest, maar goed als, of as verbrande turf en maar weer afwachten wat er nu precies in Zuid Korea is, mutatie of oud, geen immuniteit dus. Maar ondanks alles om ons heen denk ik dat we het nog niet zo slecht hebben aangepakt. Mijn bijdrage een oud nummer, in een jamsession, waar de gitaar even niet de hoofdrol vertolkt in dit gecoverde lied met gitarist Warren Hayes van Gov”t Mule en gasten.

Skar.

Vandaag even wat luchtigs. Ga naar Engeland voor een bandje wat maar geen platencontract kon bemachtigen. Eindelijk in 1985 kregen ze bij Warner Bros een contract, maakten een single en hadden daar een groot succes mee. Helaas bleef het voor hun ook bij dit enige hit singeltje, want alles wat daarna nog kwam wierp geen vruchten af, zelfs een tour in 1991 bracht daar geen verandering in. De leden van het bandje gingen alle kanten op. Twee gingen aan de slag bij andere muzikanten , eentje ging samen met een Pink Floyd lid een album maken, eentje bleef actief onder de naam Dream Academy. Later in de tijd was hun single nogmaals succesvol, maar dan in een remix van Dario G met zijn dance track sunchyme wat 10 jaar later werd uitgebracht in 1995 door deze Engelse dance remix groep. Af en toe kwam de groep nog samen na het uiteenvallen in 1991. In 2014 probeerde ze het nogmaals, en van 2016 tot 2017. De dame in het gezelschap had het wat dat betreft beter voor elkaar, zong samen met Van Morrison en Marianne Faithfull. De andere leden hadden gewoon het ene na het andere bandje, of een soort van project, plaats vandaag het origineel en de remix van Dario G…de gewone radio uitvoering.

En de remix uit 1995 van Dario G, vrolijk zomer deuntje. Een remix die in allerlei uitvoeringen gebracht werd, van origineel tot mix van ruim 8 minuten.

Skar.