Ik zal niet snel zeggen dat ik van een bepaald bekend nummer dit de beste vind van allen, nou in dit geval dus wel. De uitvoering van Deep Purple op Made in Japan is super, de uitvoering van de oud organist van de band Jon Lord is ook super, maar deze gaat net een tikkeltje verder. Een nummer wat eigenlijk altijd wel in een top 1000, 2000, 4000 noem maar op voorkomt. Voor het jaar 2000 toen ik zo een lijst nog weleens stukjes van volgde, stond dit nummer ook dikwijls op de eerste plaats, maar de stem van deze Wit Rus echt super, plus je hoort ook, dat gitarist Richie Blackmore niet gemist wordt. Dacht kom, mooie dag, concepten in overvloed, behoorlijk pittig, te gewoon voorbij laten gaan., en eindelijk na twee jaren weer op 27 augustus het grote blues festival met nationale en internationale artiesten op tal van plaatsen in de stad, op marktplein natuurlijk de internationale artiesten.

Tweede nummer behoort bij mij, en denk velen die van deze band houden tot het beste album, met heel dichtbij Breakfast in America. Dit album uit het jaar 1974 heeft werkelijk dan ook geen enkel zwak nummer, misschien bij velen minder bekend, want ja The Logical Song kent denk ik bijna iedereen, maar van dit album is er misschien ooit een singeltje geweest, voor zover ik weet niet, maar buiten dit nummer is ”Dreamer” ook erg bekend. Daarnaast het nummer Bloody Well Right ook heel bekend, plus het nummer waar het album naar genoemd is, jammer dat de twee hoofdpersonen in de clinch lagen, waar Roger Hodgson solo gaan belangrijker vond bleef Rick Davies trouw aan de band, leuke is dat in dit nummer ze beiden vocals doen, bij deze uitvoering natuurlijk wat lastig. En zo viel de band Supertramp in twee, Rick Davies met Supertramp door, Roger Hodgson solo met een repertoire van nummers uit Supertramp tijd en eigen nummers die ook zeker de moeite waard zijn, zijn eerste solo album is erg mooi.

Derde nummer wat ik plaats is van een gitarist die begon bij de band Humble Pie en daarna solo ging. Vreemd genoeg en helaas kan je wel zeggen wilde het totaal niet vlotten. Hij had zelf al bijna de moed opgegeven, gelukkig was hij goed bevriend met een oude makker van hem David Bowie, Bowie vroeg hem mee op een tour en gelukkig ook was gelijk voor hem het ijs gebroken, in 1976 bracht hij tweetal singels uit, plus een fantastisch dubbel live album, tussen 2010 en 2020 bracht hij weer een live optreden uit de FCA!35 tour, een enorm lang concert met alle oude nummers in soms een nieuw of langer jasje, een concert wat gewoon maar even een compleet avond optreden werd, de lange haardos ingeruild voor een lekker kort koppie, de tijd was tenslotte voor hem ook door gegaan….

Skar.

Vandaag een pracht van een gitarist, begon als 13 jarige op de drums, maar bij het luisteren naar The Rolling Stones, stapte hij over op gitaar. Zijn naam is een artiestennaam, waarmee hij gekscherend de draak speelt met……Chubby verwijst onder andere naar zijn postuur, en ja een artiest kan nu eenmaal wat excentrieke zich voordoen als ons in het dagelijks leven, speelt behoorlijk agressief gitaarspel, overgenomen van o.a gitarist als Willie Dixon, ziet er vrij woest uit, maar dat valt in werkelijkheid wel mee, soort van image. In augustus 2019 ook hier te gast tijdens blues weekend, een hoofd act uit New York, vind persoonlijk zelf zijn muziek lekker verfrissend, wist het enorme publiek hier prima te vermaken met zijn heerlijke gitaarspel, heb zelf de nodige live cd”s van hem, altijd weer lekker opbeurend de manier waarop hij een live optreden speelt.

Ook heerlijk hoe hij het bovenstaande nummer ten einde brengt, lijkt Fur Elise te gaan spelen, springt gelijk over op Stairway to Heaven van Led Zepplin, om weer razendsnel over te gaan richting einde nummer, idem voor tweede nummer, begint met parodie op Walk on the Wild Site van Lou Reed om dan vervolgens over te gaan naar het te spelen nummer.

Skar.