Waar Rianne het vorige week al benoemde, sla ik met deze zwijmel weer even een andere richting op. Op zich niets te maken met mijn stemming, die is over het algemeen genomen redelijk goed en soms ietsje minder, al vind ik met dat woordje goed te gebruiken, dat ik eigenlijk onheil over me afroep, hoezo bijgelovig, maar hoort beetje bij aard van het beestje, soms denk ik zeker had ik ”het” maar niet gezegd. Toch geloof ik niet dat het zo is, denk dat je leven in principe al voor je uitgestippeld is, zo heb ik aan de ene kant ook geen flauw idee hoe het restant van mijn leven eruit gaat zien, iets wat me ook wel vorm van rust geeft, accepteren van wat wel of niet op mijn pad komt, goed nu heb ik dan onverwachts weer een hond, mijn Doberman Pinscher Aron, zelf had ik nooit meer een hond genomen, maar aan de andere kant, toch weer gezellig met ons twee, helaas merk ik wel dat mensen al bevooroordeeld zijn Aron aangaande, jammer maar vaak zie je dat bij personen die zelf geen hond hebben, dat normaal gesproken de hond wordt zoals je graag wilt, gelukkig al de nodige ervaring, mijn Mechelse herder was lastiger, maar kan zeggen dat ik voldoende jaartjes heel veel plezier van haar gehad heb, in mijn omgeving was ze ook geliefd. Start dit tweeluik met een Canadese band, actief in de jaren tachtig.
Met mijn tweede nummer ga ik tijdje terug in de tijd, nummer wat ik plaats komt uit het jaar 1977, zelf heb ik hun album zowel op lp als op cd, met bepaalde muziek maken ze mij erg blij als dit op cd uitkomt, soms vergane glorie wat ik dan terug vind op cd, het album of uitgeleend en nooit terug gehad, of ik moest als scholier op een ”iets” te snelle brommer een boete betalen, verkocht ik weer een paar albums aan mijn oudere broer, hier hebben de heren allen nog lang haar, telt eveneens voor bovenstaande heren, een pracht van een dubbel album, met vind ik heerlijke nummers erop, ”oortjes mogen voluit…..hmmmm”, heb gelukkig twee redelijk goede uitvoeringen gevonden van mijn bijdrage dit maal, bij het tweede nummer de gitarist Michael Schenker, die destijds te vergelijken was met Ritchie Blackmore van Deep Purple, beiden wisten de snaren goed te vinden, beiden kort bij de band, vervolgens Blackmore verder met Rainbow met het prachtige nummer Catch the Rainbow, prachtig in live uitvoering, Michael Schenker werd zijn naam + band, heel precies plus Group.
Skar.