Ook vandaag weer twee liedjes, zou er het liefst tien onder elkaar zetten, maar beetje teveel van het goede. Begin met een liedje van Mike Rutherford en zijn soloband buiten zijn activiteiten om die hij had bij Genesis. Hij was 1 van de drie overgebleven leden van Genesis op het eind, ze gaven in 2007 hun afscheid concert. Ook Mike is al lang actief solo, net zoals Phil Collins, alleen de muziek van beiden verschilt behoorlijk. Phil gooit er regelmatig een cover door, veel commercieler dan Mike, de band en Mike schrijven alles zelf, bekendste nummer van hun is wel the living years.

Tweede nummer wat ik plaats dat is best wel wat vreemd gegaan. Had de cd allang thuis op de plank staan, toen er na maanden eindelijk een liedje vanaf werd gehaald, normaal komt er eerst een liedje om te promoten en dan volgt de cd. Goed dat is dan in dit geval anders gegaan, maar vreemd is dat de cd al uit is, niemand er klaarblijkelijk iets van weet, en er na enkele maanden een single vanaf gehaald wordt en ook eindelijk op de radio gedraaid wordt. Zou het om een onbekend nummer gaan zeg ik oké, goed de band was nieuw, nu ondertussen zo een 8 jaar oud, en het liedje is wereldwijd een grote hit geworden, dus hoe vreemd kan het gaan, na die tijd zijn er nog meer nummers uitgebracht van die cd, het vervolg van de band liep vanzelf.

De symphonische rock/pop is muziek die mij erg aanspreekt, sinds 1990 volg ik de volgende groep al. Ergens tussen 2010 en 2017 is dat veel minder geworden. De oorzaak was dat de muziek mij te chaotisch werd, of het nu kwam door de laatste toetsenist die erbij kwam, ja denk ik. Buiten de groep hebben 3 leden van deze band ook een bepaald muziek experiment, absoluut niet te vergelijken met wat de band deed. Bij die band speelde de toetsenist mee die later werd toegevoegd, dus denk zeker dat het van grote invloed is geweest op hun muziek. Het nummer wat ik nu plaats is speciaal gespeeld in een concert, unplugged voor de Nederlandse fanclub in Rotterdam Ahoy, er is ook een mooie bootleg van uit gekomen, die je alleen via speciale wegen kunt kopen, een bootleg niet van studio te onderscheiden. De formatie die hier te zien is, vind ikzelf de beste samenstelling die ze gehad hebben. Op het moment is de toetsenist overal actief, de drummer heeft een eigen band, de nieuwe muziek die ze uitbrengen komt gelukkig weer wat overeen met wat ze altijd uitbrachten. Echt volgen doe ik ze niet meer, maar in herinnering blijven ze in mijn geheugen. De tweede stem op de achtergrond van de drummer blijf ik super vinden, echt passend, en mooi. Zoals vaak bij dit soort bands staan er altijd wel 1 of 2 rustige nummers op een album, teksten over het algemeen sterk, plaats ook relatief rustig nummer, ook nog unplugged.

Vandaag plaats ik een stuk muziek van een soundtrack. Een stuk muziek wat je eigenlijk niet zo snel bij mij zou verwachten. Vreemd genoeg ben ik juist een verwoed fan van soundtrack muziek, of muziek die ik bij een serie hoor. Altijd dan toch weer met mijn neus voor muziek op zoek gaan wie of wat het is. Muziek is tenslotte mijn grote hobby, dus ik blijf vaak net zo lang zoeken totdat ik het gevonden heb, soms vind ik het direct, soms gaat er een tijdje overheen.

Vandaag plaats ik 2 nummers van de heren solo, waar ze voorheen een duo waren, maar nu al erg lang solo bezig zijn, ieder op zijn manier. Ze hebben samen nog een keer een concert in Central Park gegeven, maar toen was de pap op tussen beide heren, meestal hebben ze dan een verschil van welke muziek ze beiden willen maken, op zich niets mis mee, want samen waren ze goed, maar solo is er ook niets mis met hun muziek, al vind ik Paul solo meer in zijn sas, gezien productiviteit. Begin met de langste van de 2 Art met een mooi liedje. Was misschien logische geweest om zijn grote hit Bright Eyes te plaatsen, maar logica even wegdenken.

Als 2e plaats ik dan een nummer van Paul, een nummer waar ook het album naar genoemd is, en voor mij al super is vanwege de saxofoon in liedje.

Vandaag een echt oudje, tenminste nog in de tijd van Genesis dat Genesis , Genesis was, Phil en alle anderen nog zonder solo carriere. Het begin van Genesis zou je het bijna noemen, van dit album komt het bekende follow you, follow me….maar ik pak een ander nummer, liedje over de laatste dag van je leven, tenminste gaat het liedje over, al zijn alle opties zeker nog niet opgebruikt, het verhaal vertelt zichzelf in de tekst Zelf vind ik het een super mooi nummer, met veel gevoel, mooie melodie, super tekst.

Natuurlijk , terwijl ik woordje voor woordje aan het typen ben, speelt de muziek op de achtergrond, de bewuste lijst van veel verschillende nummers, en ik hoor weer wat, een nummer uitgebracht op vele manieren, ondanks dat brengt het mij niet bij Phil Collins wat ik net hoorde, nee het bracht me weer bij die oude rakker, ook weer een cover, maar van een fantastische cd van hem met tal van mooie nummers. Het origineel is van Van Morrison die natuurlijk prachtige muziek heeft gemaakt en geschreven, maar toch vind ik de uitvoering van Rod mooier.