De z.o.z van zaterdag zit er net weer op, en zoals gewoonlijk maak ik deze ruim van te voren, omdat ik of iets anders vind, of dat ik nog wat woorden wil toevoegen. Denk dat dat dit keer niet het geval wordt. Plaats voor velen een vrij bekend nummer. De band van dit nummer maakt tijdens een live optreden altijd van vier hits meestal iets speciaals, eigenlijk nooit de studio opname. Eentje van de vier blijft eigenlijk altijd zo goed als onveranderd, maar de verrassing is altijd welke drie er behoorlijk bewerkt, uitgewerkt worden. Dit keer plaats ik een nummer van hun, wat inderdaad behoorlijk veranderd is, maar dan ook niet door hun zelf, in het begin hoor je nauwelijks iets, maar heel geleidelijk aan komt er beweging en het nodige geluid van het koor…..

Het tweede nummer is weer totaal iets anders. Muziek wat ik al geruime tijd volg(1990). Bij het schrijven van dit verhaal weet ik nog niet of het ook op youtube staat. Dit valt onder de neo progressieve symphonische pop/rock. De eerste albums die deze band uitbracht was nog zonder zangeres, leuke van die drie, of vier cd”s was dat ze elkaar opvolgden, in de zin van aansluitend, waar de vorige met zijn verhaal eindigde ging de volgende door. Helaas is het met dit soort muziek dat de inkomsten meestal gering zijn, dus denk mede door dat, de verandering van zang. De mannelijke zanger was absoluut niet slecht, maar de zangeres klinkt met de muziek ietsje commerciele, toegankelijker, zullen nooit een hitparade halen, maar denk dat overstap naar zangeres een goede zet geweest is. Er zijn zoveel symphonische bands, maar echt een paar halen echt hun eten er ook werkelijk uit, die verkopen naast de vele optredens gewoon echt goed, hebben een leuk bankconto, maar dat zijn er niet echt veel. Dit soort van bands treden vaak op in ”de boerderij” in Zoetermeer, of ander soort van niet al te grote zalen, al zou dit album, concert volgens mij prachtig geweest zijn in een Ziggodome, maar zou gewoon veel te leeg blijven…..het is trouwens Landmarq, geen b, maar denk daarom ook dat ze grote zalen bewust mijden……bij niet echt veel bedoel ik natuurlijk dit soort bands, die bij een groot publiek vaak onbekend zijn, ook vaak een speciaal publiek hebben dat hun volgt, je hebt natuurlijk hele grote namen met neo progressieve muziek, dan doel ik op bijvoorbeeld Pink Floyd, Genesis, solo projecten van deze twee laats genoemde bands, Brand-X, van Phil Collins naast zijn toen nog drum werk bij Genesis. Steve Hackett, Yes, Marillion enzo…dat zijn echt de symphonische bands die al heel lang meegaan, maar ook bij de minder bekende zijn er die al meer dan 40 jaar muziek maken, en mooie, Iq neo progressief, Pendragon symphonische pop/rock, en ook deze band uit Engeland draait al vanaf 1990 mee, reeds 10 albums, 2 DVD”s….van de albums zijn er sowieso al twee dubbel albums, kies vaak voor live opnames, dan kan ik met eigen ogen en oren horen en zien dat ik niet de enige ben, wat deze muziek aangaat…..

Skar.

Zaterdag, tijd voor de Z.o.Z, de eerste herfstmaand zit er al weer op. Maak mijn opdracht altijd ruim van te voren, kan ik ten alle tijden nog eventueel een aanpassing doen. Dit keer niet zoveel woorden, gewoon lekkere muziek. Twee nummers van eerste artiest, al zijn het niet de uitvoeringen die ik graag had gewild. Die zijn pas in 2020 gespeeld, geen idee of daar een dvd van is gemaakt, in ieder geval staan nog niet op youtube met een video film, en ik zie nou eenmaal graag bewegende beelden van artiest en band, dus gewoon geplaatst waar dat wel het geval was, bij beiden is bij de nieuwe uitvoering een pracht orkest aanwezig, nummers duren langer, en in plaats van een mannenstem in eerste nummer is dat dan een vrouwenstem, die na een korte onderbreking van het nummer, bij het opnieuw opstarten van het nummer te horen is, komt vast en zeker nog….

Tweede nummer is het wat langere nummer van de drie, gelukkig is deze opdracht waar wat voor mij een zwijmel is, dat ook voor een ander telt, dit maal heeft hij The Funk Apostles thuis gelaten, wel weer op soort gelijk festival maar nu in Rotterdam. Zelf vind ik het super, ondanks dat het van de overleden meester zelf ook al fantastisch was, vandaar gedurfd, soms vind ik zelf de blazers af en toe te hard beetje hard, maar kan ook komen doordat ik bij plaatsen naast het geluid zat en niet voor de luidsprekers, dus misschien zit ik er bij dit nummer wel helemaal naast, ben geen orkest kenner, publiek is laaiend enthousiast, dus klinkt daar vast prima, plus valt onder jazz en geen pop……….

Derde nummer is weer van de eerste artiest. Dit maal ook niet van het album wat ik bedoelde, maar natuurlijk zijn er meer live optredens, dus je kunt altijd kiezen voor een andere optie, al was het grote voordeel bij het concert dat ik bedoel dat hij daar ook begeleid wordt door een orkest, orkest en pop vind ik super….

Skar.

De band die ik nu plaats is bij een ieder onbekend, zelfs bij mijzelf, op zich natuurlijk niet vreemd, want het zijn een aantal artiesten bij elkaar die gezamenlijk een liedje ten gehore brengen. Ik ben absoluut niet de man, die van covers houdt, maar als een cover goed of zelfs beter wordt uitgevoerd dan heb ik er absoluut geen probleem mee. Plaats vandaag twee covers, waarvan ik de eerste super vind, beter als die van de oud Beatle zelf, die deze cover zelf helaas nooit heeft mee mogen maken. De producer is Herbie Hancock, wat eigenlijk vaak al garant staat voor iets aparts, speciaals, zeg ik er dan bij dat hij de toetsenist is dan is het plaatje redelijk compleet, Hancock is ook een soort van producer en speelt vaak met grote namen, Stanley Clarke(bas), George Duke(synthesizer), Chick Corea (toetsen), enzo, dus mannen uit onze jeugdtijd, nu zal bij menig persoon nog steeds geen belletje gaan rinkelen bij deze namen, maar bij de artiesten die dit nummer zingen denk ik wel, klein weetje Herbie Hancock had destijds de hit Rockit, prachtig nummer voor die tijd, voor mijn eigen gevoel ga ik met het plaatsen van eigenlijk altijd een beetje op het voor mij al vrij bekende, waar mijn bibliotheek nog zoveel anders qua muziek in zich heeft, vandaar dat ik dit keer en waarschijnlijk nog wel vaker ander soort, genre muziek, of hoe je het ook noemt, zal gaan plaatsen, startend met deze keer voor het eerst, zal zeker niet de standaard invulling gaan worden, want zitten ook muziekstukken bij van ruim 20/25 minuten….dit nummer komt van zijn album The Imagine Project, waar buiten deze nog meer bekende covers, liedjes op staan, bijvoorbeeld Don”t give up……

Bij mijn tweede cover zal waarschijnlijk ook een ieder achter de oren wrijven en denken, het zal wel. Het nummer is natuurlijk bekend, ook hier zal alleen Barry Gibb het van de vier broers kunnen horen. Zoals ik al aangaf in het begin van de opdracht Z.o.Z ben ik altijd op zoek, kom ik verschrikkelijk veel tegen, is het soms enorm moeilijk om iets te plaatsen, mijn lijsten puilen uit, bibliotheek erg groot, maar dit soort muziek doet mij echt zwijmelen, zowel het eerste nummer als het tweede…., het is muziek die gewoon afwijkt van wat er zoal vaak eigenlijk al genoeg van te horen is, tikkeltje uitdagend is leuk vind ik zelf, waar een ander zegt weg er mee, komen we weer bij onderwerp smaken verschillen…dit nummer komt van het album Art of Love, nog verkrijgbaar? Geen idee….

Skar.

Dit maal totaal iets anders dan vorige week. Nu kan ik uit veel bronnen muziek halen, maar toch is het niet altijd even eenvoudig. De band die ik nu plaats is in 1977 opgericht. Men noemt het progressieve rock Zelf vind ik het woordje rock een beetje groot, maar voor die tijd is het wel geplaatst. Als je nu progressieve rock hoort, dan gaat dat er toch wat ruiger aan toe, maar voor meer dan 40 jaar geleden oké. De band is een combinatie van twee bands die uiteen vielen, regelmatig in het begin van bandleden verwisselde, sommige bleven weg, maar de belangrijkste kwamen toch weer terug. Eerste nummer wat ik plaats is een solo nummer van de toetsenist, een sterkhouder van de band. Helaas moet er wel op de link gedrukt worden om lied te openen op Youtube zelf….

De band komt uit Canada, Toronto om precies te zijn, hebben de nodige singeltjes uitgebracht, maar denk ik nooit echt gescoord in Nederland. Vreemd genoeg is voor mij dan hun meest bekende nummer geen singeltje geweest, nummer hierboven wel. Nummer komt van hun tweede album. Nummer komt oorspronkelijk uit het jaar 1980, maar deze live opname is van 2018 waar de heren al wat ouder zijn, razend populair bij onze Oosterburen, maar ze doen ook Nederland altijd aan, met paar optredens. Op het moment is natuurlijk wel te horen dat beide nummers nog niet zo lang geleden opgenomen zijn, waardoor je bij het tweede nummer kunt zeggen progressieve rock….

Skar.

Waar ik vorige week al heel voorzichtig wat aan gitaar in mijn nummers, die tevens ook wat reggae vibe hadden plaatste, ga ik nu weer een stapje verder. Een gitarist waar bij mij de rillingen over mijn rug lopen. Hetzij hij speelt solo, of in een jamsession met andere gitaristen, heb het over een blues rock gitarist. Rond 2014 bracht hij 4 live cd”s uit, allen gemaakt in Engeland genaamd Tour de Force, eentje met rood hoesje, oranje, paars en een groene, de paarse en groene vind ik zelf de beste, puur omdat daar wat nummers op staan die rood en oranje niet hebben, hij speelde daar met dezelfde bassist en drummer als op deze video opname in New York, alleen de organist is anders, maar met deze bezetting hoor ik hem het liefst, puur omdat de drie fantastisch op elkaar zijn ingespeeld, plus de bassist en drummer zijn niet recht toe, recht aan, maar zijn echt bezig met hun instrument, om zoveel mogelijk eruit te halen. Waar ik onlangs John Mayer plaatste, zou hij perfect met hem kunnen jammen veel video”s van jamsessions op Youtube, hij en een andere gitarist of met o.a ook John Mayer vs Joe Bonamassa, een video die duidelijk het verschil tussen beiden aangeeft qua stijl, op zich logisch vanwege Crossroads festival waar Mayer ook de blues speelt, plus Bonamassa duikt geregeld terug in tijd, kies bij hem altijd voor live, heeft gewoon meer power….in tegenstelling tot veel andere gitaristen zal hij nooit een commercieel singeltje uitbrengen, zoals bijvoorbeeld John Mayer, heeft het ook niet nodig, en ook al te zien geweest op Pinkpop….met 15 jaartjes oud speelde hij al samen met de meester van de blues B.B.King

Plaats vandaag twee nummers van hem, eigenlijk drie want de intro van tweede stuk heet Django wat zeg maar precies 3 minuten lang is, daarna begint Mountain Time, een goed verstaander van de muziek zal direct weten waar de naam Django naar verwijst. Neem ook dit nummer uit hetzelfde concert waar hij ook Paul Rogers, John Hiatt en Beth Hart als gasten had. Dit is nou dus zo”n nummer wat wel op de paarse en groene cd staat, kan het niet genoeg horen, vind het echt prachtig…..Paul Rogers ook een legende, was ook de eerste zanger na de dood van Freddy Mercury die met Queen op wereld tournee ging, is prachtig dubbel live album van uit gebracht met ook oude liedjes van de vorige bands van Paul Rogers, o.a het heel bekende Allright Now….

Skar.