Vandaag een liedje van een schrijver/componist van een op zich mooi nummer, vreemd genoeg heb ik begin jaren ”90 zijn dubbel verzamel cd gekocht. Aparte daar van is dat het niet echt mijn artiest was. Dus of het nu een ”hebbedingetje” was, of dat iets anders mij er toe zette om deze te kopen. Bizar genoeg heeft geen van de twee cd”s ooit in mijn cd speler gezeten, hoorde zijn liedjes op radio of televisie. Hij heeft redelijk wat hits gehad, ook mooie en goede liedjes geschreven, soms prachtige tekst erbij, en komisch genoeg kan ik zijn muziek vandaag de dag waarderen, dus vandaag één van zijn bekende nummers.
Waar me in 2022 eindelijk heel voorzichtig konden zeggen dat er geen nieuwe grote Covid-19 uitbraak hebben gehad, denk mede door het aantal mensen die vaccinaties gehad hebben, en de mildere variant omicron nog steeds, al gaat het aantal in China weer gestaag omhoog, ook hier mensen die behoorlijk te lijden hebben gehad gedurende de pandemie, zorgverleners die besmet raakte door afwezigheid van bescherming, twee jaar thuis met long Covid, en vervolgens simpel aan de kant bleven, en gewoon het maar moesten uitzoeken, hoe bizar, persoonlijk ook nodige voor mijn kiezen, oudste zus kanker, nu door chemo en bestraling geheel dement geworden, altijd heel sterke vrouw en dan dit, in juni 2022 mijn grote vriendin, mijn maatje Gar mijn hond in moeten laten slapen, ook nog even 30 december te horen kreeg dat mijn jongste zus ook longkanker heeft, uitgezaaid en nog zes maanden te leven te horen kreeg, toch de strohalm aangegrepen van chemokuur van twee keer, dan CT- scan of het iets uitgehaald heeft, zelf helemaal door de medische molen ben gegaan, en hoe bizar het ook klinkt, het lijkt wel of alles me voorbij gaat, mijn emoties staan zo goed als op dood, huisarts regeert niet op mijn vraag waarom ik dit doodse gedrag heb, dus heb werkelijk geen idee wanneer deze gehele blokkade voorbij zal zijn, het geen emoties voelen is echt verschrikkelijk, en niet wetende hoe verder, dus dacht doe weer eens een z.o.z mee, met voor mij een toepasselijk nummer.
Ik zal niet snel zeggen dat ik van een bepaald bekend nummer dit de beste vind van allen, nou in dit geval dus wel. De uitvoering van Deep Purple op Made in Japan is super, de uitvoering van de oud organist van de band Jon Lord is ook super, maar deze gaat net een tikkeltje verder. Een nummer wat eigenlijk altijd wel in een top 1000, 2000, 4000 noem maar op voorkomt. Voor het jaar 2000 toen ik zo een lijst nog weleens stukjes van volgde, stond dit nummer ook dikwijls op de eerste plaats, maar de stem van deze Wit Rus echt super, plus je hoort ook, dat gitarist Richie Blackmore niet gemist wordt. Dacht kom, mooie dag, concepten in overvloed, behoorlijk pittig, te gewoon voorbij laten gaan., en eindelijk na twee jaren weer op 27 augustus het grote blues festival met nationale en internationale artiesten op tal van plaatsen in de stad, op marktplein natuurlijk de internationale artiesten.
Tweede nummer behoort bij mij, en denk velen die van deze band houden tot het beste album, met heel dichtbij Breakfast in America. Dit album uit het jaar 1974 heeft werkelijk dan ook geen enkel zwak nummer, misschien bij velen minder bekend, want ja The Logical Song kent denk ik bijna iedereen, maar van dit album is er misschien ooit een singeltje geweest, voor zover ik weet niet, maar buiten dit nummer is ”Dreamer” ook erg bekend. Daarnaast het nummer Bloody Well Right ook heel bekend, plus het nummer waar het album naar genoemd is, jammer dat de twee hoofdpersonen in de clinch lagen, waar Roger Hodgson solo gaan belangrijker vond bleef Rick Davies trouw aan de band, leuke is dat in dit nummer ze beiden vocals doen, bij deze uitvoering natuurlijk wat lastig. En zo viel de band Supertramp in twee, Rick Davies met Supertramp door, Roger Hodgson solo met een repertoire van nummers uit Supertramp tijd en eigen nummers die ook zeker de moeite waard zijn, zijn eerste solo album is erg mooi.
Derde nummer wat ik plaats is van een gitarist die begon bij de band Humble Pie en daarna solo ging. Vreemd genoeg en helaas kan je wel zeggen wilde het totaal niet vlotten. Hij had zelf al bijna de moed opgegeven, gelukkig was hij goed bevriend met een oude makker van hem David Bowie, Bowie vroeg hem mee op een tour en gelukkig ook was gelijk voor hem het ijs gebroken, in 1976 bracht hij tweetal singels uit, plus een fantastisch dubbel live album, tussen 2010 en 2020 bracht hij weer een live optreden uit de FCA!35 tour, een enorm lang concert met alle oude nummers in soms een nieuw of langer jasje, een concert wat gewoon maar even een compleet avond optreden werd, de lange haardos ingeruild voor een lekker kort koppie, de tijd was tenslotte voor hem ook door gegaan….
Vandaag een pracht van een gitarist, begon als 13 jarige op de drums, maar bij het luisteren naar The Rolling Stones, stapte hij over op gitaar. Zijn naam is een artiestennaam, waarmee hij gekscherend de draak speelt met……Chubby verwijst onder andere naar zijn postuur, en ja een artiest kan nu eenmaal wat excentrieke zich voordoen als ons in het dagelijks leven, speelt behoorlijk agressief gitaarspel, overgenomen van o.a gitarist als Willie Dixon, ziet er vrij woest uit, maar dat valt in werkelijkheid wel mee, soort van image. In augustus 2019 ook hier te gast tijdens blues weekend, een hoofd act uit New York, vind persoonlijk zelf zijn muziek lekker verfrissend, wist het enorme publiek hier prima te vermaken met zijn heerlijke gitaarspel, heb zelf de nodige live cd”s van hem, altijd weer lekker opbeurend de manier waarop hij een live optreden speelt.
Ook heerlijk hoe hij het bovenstaande nummer ten einde brengt, lijkt Fur Elise te gaan spelen, springt gelijk over op Stairway to Heaven van Led Zepplin, om weer razendsnel over te gaan richting einde nummer, idem voor tweede nummer, begint met parodie op Walk on the Wild Site van Lou Reed om dan vervolgens over te gaan naar het te spelen nummer.
Denk als je mijn zwijmels zo volg je misschien een bepaald beeld kan krijgen, lange soms pittige nummers, toch is het best wel wat misleidend, want natuurlijk luister ik ook ”gewone popmuziek”, sterker nog dat luister ik het meeste in een week, en soms dan gooi ik er een paar uur totaal iets anders door, blues, symphonisch, ska, indie, alternatief, symphonische rock/pop het wat mindere commerciele werk. Toch luister ik hoofdzakelijk naar de wat gangbare liedjes, misschien niet altijd top 40 werk zal ik maar zeggen, maar singeltjes die mij aanspreken van bands of het nu een hit of niet is. Plaats vandaag ook eens wat anders, vind het zelf wel een lekker nummer, zeker op radio geweest, maar zelf vind ik het zo een liedje waar je deze zangeres niet achter zoekt
Waar je een best wel vrij onbekende singel plaats, plaats ik ook een meer bekender nummer, nou ja bekend , ”heel bekend” , wereldwijd miljoenen verkocht, wat voor de Canadese zanger Trevor Guthrie een leuke opsteker was, was lid van een Canadese popgroep SoulDecision, die inmiddels is opgeheven, en hij solo verder is gegaan, en om dan met Armin van Buuren en John Ewbank iets maken is natuurlijk top voor hem…..
Eind jaren 80 begin jaren 90 kwam er een behoorlijk aantal mid price cd”s uit van de wat onbekendere groepen uit Australie. Natuurlijk heeft Australie tal van grootheden voortgebracht, maar ook een tal van bands, artiesten kwamen eigenlijk nooit op de Europese markt, dus wil deze zwijmel afsluiten met zo een band met een lekker pittig nummer, kom er altijd in een lekkere stemming van, alleen het stukje Reach out al….voor de liefhebber zal de live uitvoering er ook bij zetten, qua geluid wel stuk minder vol, maar ik vind live optreden altijd gaaf…
De band die ik vandaag plaats is er eentje die qua live optredens enorm actief is, en dan ook voor een enorm groot publiek. Kies voor een optreden uit 2018, nog ruimschoots voor de pandemie waar we nu nog steeds in zitten, waar soms de werkelijkheid niet altijd te bevatten valt, ga er vanuit dat de huidige cijfers niet verzonnen zijn. We hebben het er allemaal maar mee te doen. De band die ik plaats heeft een gast, en wel Warren Haynes, fantastische gitarist, speelt solo, en bij elke jamsessie met bekende gitaristen is hij er eigenlijk wel bij. Tijd lid geweest van de legendarische Southern/Rock en Blues/Rock band The Allman Brothers, een band met een enorm groot verhaal, prachtige muziek, en voorbeeld voor The Lynyrd Skynyrd Band, en The Outlaws, reden omdat zij ook in hun optredens met dubbele drum, 3 a 4 solo gitaren speelden, maar goed de band die ik nu plaats is in principe ook legendarisch, dan ook nog aangevuld met gast, zit op het moment in bepaald genre en lastig om van los te komen, op zich logisch, geen commerciele muziek. Muziek die wat mij betreft in elke tijd past, nog lastig kiezen welke uitvoering, veel luisterplezier.
Dinsdag, na maandag opnieuw mijn zwijmel aan het bewerken, had geheel andere invulling gegeven, totaal andere liedjes, maar mijn hoofd staat bijna nooit stil, heb nu puur een enkel nummer wat ik plaats, zwijmel van zaterdag was ongeveer 25 minuten muziek, veel te lang vind ikzelf, gister met andere liedjes stuk korter gemaakt, nu opnieuw zoals ik de zwijmel wil, stuk korter, enkel nummer, voorlopig laatste blues/rock nummer…..
De zaterdag tijd voor een zwijmel, een zwijmel die voor een ieder weer anders is. Plaats vandaag een nummer wat ik eigenlijk al de 16e zou plaatsen, maar doordat ik al in begin van de week begon werd de zwijmel steeds groter, elke keer schoot me wel weer iets te binnen. Uiteindelijk kwam ik qua muziek over de 45 minuten heen, dat is natuurlijk beetje bizar, gaat over een zwijmel en geen compleet muziekprogramma, dus vanaf heden net als bij de andere zwijmelaars een enkel nummer, is het een vrij kort nummer misschien twee. Dit keer een gitarist die in 1989 solo ging, speelde bij band als Canned Heat, voor mij heel bekend, vooral door het nummer on the road again, speelde ook bij John Mayall, ook een blues virtuoos, op zich niet vreemd dat hij solo ging, hij was er gereed voor, vaak begeleid de band the Radicals hem, soms kiest hij zelf zijn overige bandleden. Inmiddels de leeftijd van 70 jaar aangetikt, maar typisch zo een artiest die doorgaat zo lang het kan. Kies voor een optreden bij Don Odells Legends, mede omdat de kwaliteit van het geluid daar altijd erg goed is, artiesten spelen daar vaak een aantal nummers, en 2a3 interviews er bij, waar ze zoal uitleg over zichzelf en hun muziek geven, aantal jaren terug live cd opgenomen in Amsterdam, vervolgens naar Utrecht, pracht optreden in Tivoli.
De geplande zwijmel voor vandaag in prullenbak gegooid, mijn enthousiasme was een tikkeltje doorgeschoten. Mijn bijdrage dit keer voor zwijmelen op zaterdag, nummer wat ik sowieso volgende week geplaatst zou hebben in verlengde van de zwijmel die oorspronkelijk gepland was voor vandaag. Had daar al tekst en uitleg gegeven over deze bijdrage, hou het nu eenvoudig, een heerlijk stukje muziek vind ik zelf.
Zoals ik boven al aangeef was King King pas gepland voor de 23e, had al de nodige informatie geschreven over deze band in de ”prullenbak zwijmel”, plaats voortaan dag van te voren, anders blijf ik maar aanvullen. De zanger, gitarist is afkomstig van The Nimmo Brothers, daar speelt hij samen met zijn broer Stevie, die ook gitaar speelt. Spelen heerlijke blues, bij de Nimmo Brothers geen hammond orgeltje, maar dat compenseren ze samen ruimschoots naast de drum en basgitaar. Beide bands zijn hier op het blues festival geweest, elke laatste week, het weekend in augustus, in 2020, en 2021 natuurlijk geen doorgang geweest, hopelijk 2022 weer, toch nog een nummer erbij, want wil deze band absoluut niet tekort doen, zelf geniet ik volop van dit optreden, is ook op cd verkrijgbaar. Leuk weetje is dat de cd in Nederland is opgenomen tijdens optreden hier, beide bands zijn behoorlijk populair hier. Hun herkomst is een open deur intrappen denk ik…….:-). Lastig probleem voor Alan Nimmo zijn soms de optredens, in twee delen is erg lastig, gelukkig heeft hij een fijn en stabiel thuisfront, ook niet onbelangrijk. Eerst kwamen Alan en Stevie Nimmo, de Nimmo Brothers, ietsje later kwam daar King King bij door Alan Nimmo.
Fijn weekend een ieder bij de zwijmel op zaterdag.
Vaak zet ik mijn Z.o.Z al vroeg klaar, soms verander ik deze weer, soms maak ik deze op laatste moment en soms gaat die gewoon de prullenbak in. Begin vandaag met een nummer uit 1976, maar een andere versie hier en daar tijdens dit optreden in 2012. We zijn 36 jaar verder, en helaas kan ik niet anders zeggen dat de zang wat mij betreft van slechte kwaliteit is, als ik de schrijver, componist zou zijn geweest had ik me puur bij mijn gitaar en piano gehouden en de zang door iemand uit het kleine koor in het begin, denk dat daar vast wel een zanger tussen zit die de hoge noten wel kan halen, in de eerste twee zangmomenten gaat het nog, maar het einde daar gaat het nodige mis, goed 36 jaar verder, zal het niet aanrekenen, blijft een mooi nummer vind ik. Nog een leuk moment van ditzelfde nummer, waarbij hij ook aanwezig is, en direct helemaal duidelijk is wat ik met de stem bedoel, begint uitstekend, maar als hij het himself overneemt duhhhhhh…..had hij nou niet moeten doen.
Wilde 2e nummer zeggen, maar sorry is natuurlijk al derde door dubbele boven. Nederlandse muziek, vind zelf de tekst wel leuk, zanger had totaal geen succes toen hij nog in het Italiaans zong, maar na inmenging van en overgang naar Nederlandse teksten ging het stukken beter. John Ewbank is hoofdzakelijk verantwoordelijk voor de teksten en vertalen van uit Italiaans, zelf hoeft hij alleen te zingen, goed je moet natuurlijk wel kunnen zingen, kan hij zeker, maar lekker als ander schrijft lijkt mij.
Zou eigenlijk nog een stuk film muziek doen, maar die blijft nog even op de plank liggen, heb besloten om een cover van een Direstraits nummer te plaatsen, niet de eerste de beste, maar natuurlijk uitstekend passend bij deze inmiddels 82 jarige dame. Fel tegen oorlog, afzetten tegen Vietnam oorlog en politiek activiste tot vandaag toe, er waren in die tijd wel meer zangers en zangeressen die het pad van deze dame kozen, ze was gelukkig niet de enige die zich afzette tegen dit afschuwelijke geweld, gebeuren. Ze heeft uiteraard een heel toepasselijk nummer gekozen, wat alles te maken heeft met oorlog. Ze moest natuurlijk het gitaarspel vervangen van Mark, prima gedaan met mijn favoriete orgeltje, had van mij wel wat ruiger en rauwer gemogen, maar pracht vrouw voor hetgeen waar zij voor staat, de vrouw van de drummer van Red Hot Chili Peppers is ook zo een dame….
Skar 